«Το επόμενο κεφάλαιο είναι να κυνηγήσω τα όνειρά μου και να μοιραστώ την ανάπτυξή μου», δήλωσε ο Ντέρικ Ρόουζ στο The Athletic.
Ο 35χρονος Ρόουζ ανακοίνωσε την απόφασή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το πρωί της Πέμπτης (26/9). Έβγαλε επίσης σελίδες στις τοπικές εφημερίδες των έξι πόλεων του ΝΒΑ στις οποίες έπαιξε – Σικάγο, Νέα Υόρκη, Κλίβελαντ, Μινεάπολη, Ντιτρόιτ και Μέμφις – για να ευχαριστήσει κάθε οπαδό.
Οι Μέμφις Γκρίζλις είχαν ικανοποιήσει το αίτημα του Ρόουζ να τον αφήσουν να αποχωρήσει από τον τελευταίο χρόνο του συμβολαίου του νωρίτερα μέσα στην εβδομάδα.
Ο Ρόουζ έφτασε στο πρωτάθλημα ως το νούμερο 1 στο ντραφτ του 2008, πηγαίνοντας στη γενέτειρά του, τους Σικάγο Μπουλς. Ο ύψους 1,80 μ. γκαρντ αναδείχθηκε γρήγορα σε ένα από τα πιο συναρπαστικά νεαρά αστέρια του ΝΒΑ, κυριαρχώντας και θαμπώνοντας με τον συνδυασμό αθλητικότητας και ατρόμητου πνεύματος.
Ο Ρόουζ κέρδισε το βραβείο Rookie of the Year το 2008-09 και ήταν All-Star τις επόμενες τρεις σεζόν. Έγινε ο νεότερος MVP στην ιστορία του ΝΒΑ, κερδίζοντας την τιμή ως 22χρονος το 2010-11, όταν είχε 25,0 πόντους και 7,7 ασίστ κατά μέσο όρο ανά αγώνα και οδήγησε τους Μπουλς σε ρεκόρ 62-20, πριν φτάσουν στους τελικούς της Ανατολικής Περιφέρειας.
Η πορεία της καριέρας του Ρόουζ άλλαξε όταν υπέστη ρήξη χιαστού στον πρώτο γύρο των πλέι οφ του 2012. Έχασε ολόκληρη την επόμενη σεζόν και περιορίστηκε σε μόλις 10 παιχνίδια το 2013-14.
Η οκταετής πορεία του με τους Μπουλς έληξε όταν το Σικάγο αντάλλαξε τον Ρόουζ με τους Νιου Γιορκ Νικς κατά τη διάρκεια της offseason του 2016. Στο δεύτερο μισό της καριέρας του ήταν ένας περιπλανώμενος, καθώς ο Ρόουζ συχνά ταλαιπωρούνταν από τραυματισμούς.
Ο Ρόουζ ολοκλήρωσε την καριέρα του με μέσο όρο 17,4 πόντους και 5,2 ασίστ σε 723 παιχνίδια, εκ των οποίων 518 συμμετοχές. Την τελευταία τριετία έπαιξε μόνο 77 παιχνίδια, εκ των οποίων τα 24 στη μοναδική του σεζόν στο Μέμφις, την πόλη όπου πρωταγωνίστησε σε μια κολεγιακή ομάδα που έφτασε μέχρι το εθνικό πρωτάθλημα του 2008.
Ο Ντέρικ Ρόουζ αποχωρεί με ένα συγκινητικό μήνυμα:
«Σ’ ευχαριστώ, πρώτη μου αγάπη…
Πίστεψες σε μένα στα πάνω και τα κάτω μου, η σταθερά μου όταν όλα τα άλλα έμοιαζαν αβέβαια.
Μου έδειξες τι πραγματικά σημαίνει αγάπη.
Μετέτρεψες το γήπεδο σε καταφύγιο μου, σε ένα σπίτι όπου μπορούσα να εκφραστώ ελεύθερα.
Έκανες κάθε πρωινό και κάθε βράδυ που περάσαμε μαζί να αξίζει κάθε σταγόνα ιδρώτα.
Μου υπενθύμισες ότι μπορούσα πάντα να βασίζομαι σε σένα, ότι σε κάθε στιγμή αμφιβολίας θα μου έδειχνες τι είμαι ικανός να κάνω.
Μου σύστησες νέα μέρη και πολιτισμούς που ένα παιδί από το Σικάγο δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί.
Μου έμαθες ότι κάθε ήττα ήταν ένα μάθημα και κάθε νίκη ήταν ένας λόγος για να είμαι ευγνώμων.
Μου πρόσφερες σοφία που δεν αφορούσε μόνο το παιχνίδι, αλλά τη ζωή, την πειθαρχία, τη σκληρή δουλειά, την επιμονή.
Μου έδειξες ότι το πάθος είναι κάτι που πρέπει να αγαπάς, εξασφαλίζοντας ότι θα ρίχνω την καρδιά μου σε κάθε ντρίμπλα, σε κάθε σουτ, σε κάθε παιχνίδι.
Μου στάθηκες δίπλα μου ακόμα και όταν ο κόσμος φαινόταν εναντίον μου, άνευ όρων, περιμένοντας να σε σηκώσω.
Μου έδωσες ένα δώρο, τον χρόνο που περάσαμε μαζί, ένα δώρο που θα αγαπώ για το υπόλοιπο της ζωής μου.
Μου είπες ότι δεν πειράζει να πω αντίο, διαβεβαιώνοντάς με ότι θα είσαι πάντα ένα κομμάτι μου, όπου κι αν με πάει η ζωή.
Για πάντα δικός σου,
Ντέρικ Ρόουζ».//Λ.