Στην κουβέντα για τους καλύτερους και πιο επιδραστικούς Αμερικανούς παίκτες της σύγχρονης ιστορίας της EuroLeague, αργά ή γρήγορα θα έρεπε να ανφερθεί το όνομα του Γουίλ Κλάιμπερν.
Ένας από τους κορυφαίους two-way παίκτες, που μπορεί να αμυνθεί εξίσου καλά ακόμη και σε τέσσερις θέσεις και να επιτεθεί με όλους τους τρόπους απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο.
Ταυτόχρονα, έχει φροντίσει να διαγράψει μια σπουδαία πορεία από το 2016, όταν και παρουσιάστηκε πρώτη φορά στη διοργάνωση με τη φανέλα της Νταρουσάφακα.
Αποκορύφωμα είναι η ασύλληπτη σεζόν 2018-19, όταν και κατέκτησε την EuroLeague με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, όντας ο MVP του FInal Four. Γενικότερα, οι μεγάλες εμφανίσεις στα κρίσιμα παιχνίδια, καθώς και στα καθοριστικά σημεία αυτών, διαχρονικά τον χαρακτηρίζουν.
Η τελευταία του διετία στην Αναντολού Εφές ήταν ομολογουμένως αρκετά περίεργη. Η πρώτη χρονιά (υπό τις οδηγίες του Εργκίν Αταμάν) ήταν εξαιρετική σε ατομικό επίπεδο, παρ’ ότι η ομάδα δεν έφτασε ούτε στα Play Offs της EuroLeague, ενώ ο Αμερικανός έκανε μυθικά πράγματα για να της χαρίσει το πρωτάθλημα Τουρκίας.
Πέρυσι, ο ίδιος έριξε ταχύτητα, σε μια μεταβατική σεζόν για την τουρκική ομάδα, ενώ και οι τραυματισμοί δεν του επέτρεψαν να βρει τον επιθυμητό ρυθμό.
Στα 34 χρόνια του πλέον, αποφάσισε πως το περιβάλλον της Βίρτους Μπολόνια, ίσως μακριά από τον ανελέητο πρωταθλητισμό στην EuroLeague, να είναι το ιδανικό γι’ αυτόν.//ΑΦ