Για τον Κριστιάνο Ρονάλντο ποτέ δεν υπήρξε μέση κατάσταση. Μια τεράστια διαχρονική αντίθεση, που προέκυπτε από το πώς πλάσαρε το «εγώ» του και επηρέαζε την ευρύτερη σχέση του με το κοινό. Ένας απόλυτος winner, μια έντονη προσωπικότητα, ένας νάρκισσος ο οποίος νοιαζόταν μόνο για τον εαυτό του. Οι ακόλουθοι, οι πιστοί οπαδοί και οι ορκισμένοι haters, οι δύο πόλοι των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, που έχουν εδώ και καιρό εξελιχθεί σε μέσα κοινωνικού πολέμου. Διχασμός.
Ποτέ δεν φιλοδοξούσα να γίνω το καθρεφτάκι το οποίο θα υπενθύμιζε στον Κριστιάνο πόσο όμορφος, πόσο τέλειος, πόσο καλύτερος από όλους τους άλλους υπήρξε. Ίσως επειδή ανέκαθεν με ενοχλούσαν πολλές από τις αντιδράσεις του. Συμπεριφορές. Νικάει η ομάδα σου με 6-1 και εσύ δείχνεις δυστυχισμένος επειδή δεν σκόραρες. Κατσαδιάζεις διεθνή ποδοσφαιριστή της εθνικής σου ομάδας ενώπιον εκατομμυρίων τηλεθεατών, επειδή δεν σου έβγαλε την τέλεια σέντρα για να κάνεις το 7-1. Κάνεις σουτ στο δοκάρι και στην επαναφορά σκοράρει ένας συμπαίκτης και εσύ είσαι εμφανώς εκνευρισμένος. Αρχίζεις τα τηλεφωνήματα στη FIFA για να σου χρεώσει ένα γκολ, σε φάση που ενδεχομένως η μπάλα να ακούμπησε στα… μαλλιά σου. Ισοπεδώνεις έναν προπονητή επειδή δεν ενέδωσε στις βουλές σου και έναν τεράστιο σύλλογο, που δε δέχτηκε να τον υπερβείς ως brand name. Και άλλα πολλά.
Αυτό δεν σημαίνει πως ο Κριστιάνο Ρονάλντο δεν αξίζει την απόλυτη και δίχως την παραμικρή παρέκκλιση, αναγνώριση της τεράστιας ποδοσφαιρικής του αξίας. Η οποία περικλείεται σε τρεις βασικούς άξονες. Πρώτος και κύριος… το γκολ. Ανεξάντλητη, ερωτική σχέση με την αντίπαλη εστία, φονικά τελειώματα και με τα δύο πόδια από οποιοδήποτε σημείο, επιβλητικό άλμα, χειρουργική κεφαλιά, αδιανόητη αίσθηση του χώρου και του χρόνου. Timing. Πολύπλευρη, πολυδιάστατη επαφή με το γκολ, που εμφάνισαν κι άλλοι ποδοσφαιριστές στο παρελθόν, αλλά κανένας στη διάρκεια με την οποία το έκανε εκείνος. Άξονας δεύτερος: βιονικός. Μια εικοσαετής και πλέον καριέρα με ελάχιστους τραυματισμούς, με γεμάτες σεζόν δίχως κενά, εξωπραγματική συνέχεια συμμετοχών στην εθνική ομάδα, αλλά και στους συλλόγους που αγωνίστηκε. Πάντα στο υψηλότερο επίπεδο. 100% επαγγελματίας, ο οποίος στερήθηκε απολαύσεις για να είναι πάντοτε σε απίθανη φυσική κατάσταση. Τρίτος άξονας: νοοτροπία νικητή. Η αυτοπεποίθηση στον υπέρτατο βαθμό. Να νιώθεις ανά πάσα στιγμή ότι μπορείς να βρεις τον τρόπο για να φτάσεις στη νίκη και να το περνάς στον αντίπαλο ως τον απόλυτο φόβο. Τρόμος.
Αποφεύγω τις συζητήσεις για τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή όλων των εποχών. Δεν μπορείς να συγκρίνεις εποχές, δεν τίθεται θέμα ζυγίσματος παικτών με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Καθένας είναι μοναδικός. Κρίνοντας με βάση τους αριθμούς, ο παίκτης που επί 20 χρόνια καταφέρνει να είναι πρώτος στα γκολ, στις τελικές πάσες και στις επιτυχημένες ντρίμπλες, ταυτόχρονα, σε τρεις θεμελιώδεις ποδοσφαιρικές κατηγορίες, αγωνιζόμενος στον υψηλότατο ανταγωνισμό, είναι ο Λιονέλ Μέσι. Στα βάθη της ψυχής μου ο Ντιέγο Μαραντόνα είναι πιο σφιχτά ριζωμένος. Άλλο ο κορυφαίος, άλλο ο αγαπημένος. Τον Κριστιάνο Ρονάλντο φυσικά και δεν τον εντάσσω ούτε στη 2η κατηγορία. Δεν είναι καν ο αγαπημένος μου… Ρονάλντο. Είμαι ένας αθεράπευτος «Αργεντινός», που έχει υποκλιθεί και έχει λατρέψει το ταλέντο του Ρονάλντο Λουίς Ναζάριο ντε Λίμα. Θα τον αδικούσα τον Βραζιλιάνο αν τον έβαζα σε οποιαδήποτε σύγκριση. Unique.
Ο Κριστιάνο Ρονάλντο ενέπνευσε εκατομμύρια μικρά παιδιά και τα ώθησε να ασχοληθούν με τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο. Η αγάπη του για τα παιδιά είναι αδιαμφισβήτητη. Να τον βλέπεις να αγκαλιάζει και να βγάζει selfie με τον μικρό εισβολέα του γηπέδου, είναι μια πραγματικά πολύ όμορφη στιγμή. Αυτό το γεγονός αποτελεί από μόνο του μια τεράστια παρακαταθήκη που αφήνει στο άθλημα. Έστω και παρεκκλίνοντας μερικώς, από άποψη νοοτροπίας που έχει εμφυσήσει. Σήμερα, αν βρεθείς σε έναν αγώνα εννιάχρονων ή δεκάχρονων, μπορεί στο τέλος κάποια πιτσιρίκια να μην θυμούνται το σκορ του παιχνιδιού. Κανένα όμως δεν ξεχνάει πόσα γκολ έβαλε και πόσες ασίστ έκανε. Η εμμονή με τα ατομικά ρεκόρ έβαλε σε δεύτερη μοίρα το ομαδικό πνεύμα και την απόλαυση του παιχνιδιού και δημιούργησε σύγχυση. Δεν πρόκειται για άλμα επί κοντώ και τον αξεπέραστο Ντουπλάντις, αλλά για ομαδικό παιχνίδι. Παρά φύσει.
Όπως πέραν πάσης λογικής, για να επιστρέψουμε στο παρόν, ήταν η χρησιμοποίηση του Κριστιάνο στο αδιάφορο βαθμολογικά ματς της 3ης αγωνιστικής των ομίλων του EURO 2024 απέναντι στη Γεωργία. Όταν η αναζήτηση του ρεκόρ υπερισχύει της ανάγκης για ξεκούραση ενός 39χρονου ποδοσφαιριστή, που είναι βασικός και σημαντικός, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Ο Ρομπέρτο Μαρτίνες έχει την ευθύνη για τη φετινή αποτυχία της Πορτογαλίας. Ωστόσο η στήριξη στο πρότζεκτ Ρονάλντο δεν μπορεί να θεωρηθεί αποκλειστική ευθύνη του προπονητή. Είναι μια σαφής επιλογή του πορτογαλικού ποδοσφαίρου και της ομοσπονδίας, που αποφάσισε να ζήσει και να πεθάνει με τον Κριστιάνο Ρονάλντο στο γήπεδο. Όχι 60 ή 30 λεπτά, που θα ήταν ίσως και το πιο υγιές και παραγωγικό. Αλλά 90, 120. Δύο σερί παρατάσεις! Μήπως βάλει ένα γκολ και τον αποθεώσουν οι ανά τον πλανήτη κόλακες και ρίξουν νερό στο μύλο της ματαιοδοξίας. Λες και αυτό ήταν το ζητούμενο. Η Πορτογαλία έχασε την ουσία. Μετά τα όσα συνέβησαν με τον παραγκωνισμό του από τον Φερνάντο Σάντος, στο Κατάρ, προφανώς και η συζήτηση με το νέο προπονητή είναι βέβαιο ότι είχε τον Κριστιάνο ως πρώτο πλάνο στο κάδρο. Διότι ο Ρονάλντο προφανώς και δεν είναι ένας τυπικός ποδοσφαιριστής. Αποτελεί τεράστιο brand name, με ότι αυτό συνεπάγεται οικονομικά και εμπορικά. Σεβαστό, αλλά έκανε να περάσει σε δεύτερη μοίρα η ομαδική στόχευση της εθνικής ομάδας της Πορτογαλίας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.
Ο Κριστιάνο Ρονάλντο δήλωσε ότι αυτό ήταν το τελευταίο του EURO, αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα είναι παρόν στο Μουντιάλ της Αμερικής, το 2026. Στα 41 του. Σήμερα ο Κριστιάνο Ρονάλντο, σε αγωνιστικό επίπεδο, αποτελεί σκιά του παλιού καλού εαυτού του. Κινείται σε ελάχιστα τετραγωνικά, έχει χάσει πολλά από τα στοιχεία που τον έφεραν στην κορυφή, ντριμπλάρει για το θεαθήναι. Απέναντι σε νέα παιδιά με φυσικά χαρίσματα, όπως ο Νταγιό Ουπαμεκανό, μοιάζει εύκολη λεία. Με τον Σαλιμπά τον έκαναν μια χαψιά. Ποιον; Τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Τον απόλυτο τρομοκράτη κάθε άμυνας. Ο χρόνος είναι αδυσώπητος για όλους. Σε δύο έτη από σήμερα η φθίνουσα πορεία θα είναι ακόμη πιο έντονη. Παρότι εξελίσσεται σε βαρίδι και εξαιτίας του το πορτογαλικό ποδόσφαιρο κινδυνεύει να χάσει την καλύτερη φουρνιά της τελευταίας εικοσαετίας, η ομοσπονδία ενδεχομένως να τον στηρίξει ξανά. Και να τον αντιμετωπίσει σαν ιερή αγελάδα. Κατανοητό.
Το ζήτημα για τον Κριστιάνο Ρονάλντο είναι να καταλάβει ότι ήρθε η στιγμή. Οι 40+ τον θυμόμαστε από το ξεκίνημά του ως έναν καταπληκτικό εξτρέμ, με ταχύτητα, εξαιρετική σέντρα, υπέροχη ντρίμπλα. Οι 30αρηδες ως έναν μοναδικό σκόρερ, που όμοιο του δεν είχαν ξαναδεί. Οι 20αρηδες ως τον απόλυτο σούπερ σταρ. Ο ίδιος ο Κριστιάνο Ρονάλντο πρέπει να σκεφτεί και να αναρωτηθεί πώς θέλει να τον βλέπει η επόμενη γενιά. Τα 8χρονα του σήμερα. Θα απολαμβάνουν στο youtube τα καταπληκτικά γκολ του, ή θα τον θυμούνται σαν ένα ακούνητο στρατιωτάκι, σαν έναν κακομαθημένο 40αρη, που τα έβαζε με θεούς και δαίμονες για μην του πάρουν το παιχνίδι; Ο ίδιος ο Κριστιάνο είναι εκείνος που πρέπει να πάρει τη σωστή απόφαση και να σκεφτεί την υστεροφημία του.//