Μετά από 48 παιχνίδια στα γερμανικά γήπεδα, η αποτίμηση για το 17ο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα φέρνει προβληματισμό. Όχι τόσο στον κόσμο που απολαμβάνει τη διοργάνωση δια ζώσης ή τηλεοπτικά, όσο σε εκείνους που βλέπουν λίγο πιο μακριά από την εμπειρία της στιγμής, την πρόκριση ή τον αποκλεισμό, την εθνική υπερηφάνεια μέσω μιας αθλητικής διοργάνωσης.
Το κεντρικό σημείο αναφοράς έχει να κάνει με τους πρωταγωνιστές. Δείχνουν κουρασμένοι, σχεδόν εξουθενωμένοι, προερχόμενοι από μια σεζόν με πολλές υποχρεώσεις στους δικούς τους συλλόγους. Ύστερα από 50-60 αγώνες υψηλής έντασης και μια προετοιμασία εξπρές με την εθνική ομάδα, είναι πολύ δύσκολο ακόμη και για ποδοσφαιριστές μεγάλης αξίας ή μάλλον ακόμη περισσότερο γι’ αυτούς να παραμείνουν απόλυτα έτοιμοι και να ηγηθούν μιας ούτως ή άλλως σκληρής προσπάθειας.
Κατά καιρούς, κορυφαίοι προπονητές όπως ο Γκουαρντιόλα, ο Κλοπ και ο Μουρίνιο έχουν διαμαρτυρηθεί για το βεβαρημένο πρόγραμμα των παικτών. Μάταιος κόπος. Η ΟΥΕΦΑ προσπαθεί να τα χωρέσει όλα στο πρόγραμμα, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα ζητήματα όπως η καλή κατάσταση των ποδοσφαιριστών, η ποιότητα των αγώνων και εν κατακλείδι η συνολική εικόνα των διοργανώσεων.
Το Euro της Γερμανίας διανύει την τελευταία του εβδομάδα. Τέσσερις οι διεκδικήτριες του τίτλου. Καμία δεν ανήκει στην κατηγορία “έκπληξη της διοργάνωσης”. Όλες έχουν… παρελθόν, όλες μπορούν να ελπίζουν στη μεγάλη διάκριση. Μαζί ελπίζουμε και εμείς ότι θα δούμε καλύτερο ποδόσφαιρο και ότι οι τελευταίες εντυπώσεις, μέσα από τρεις αναμετρήσεις (τόσες απέμειναν), θα καθορίσουν και την συνολική εικόνα του Euro2024.