«Είναι θρύλος που τον έβλεπα από μικρός», δήλωσε στο ertsports.gr ο Κανάκ Τζα που μόλις τον είχε νικήσει. Εκείνος 24 χρονών, ο Παναγιώτης 44. «Ήταν τιμή μου που έπαιξα μαζί του. Τον είχα μελετήσει πολύ και στην αρχή έπιασε η τακτική μου», είπε ο νεαρός Αμερικανός ινδικής καταγωγής. Έτσι φάνηκε και σ’ εμάς, απλώς από την αντίθετη οπτική. «Άργησα να μπω στο παιχνίδι όπως έπρεπε», έλεγε ο Γκιώνης.
Κι αυτό ήταν εμφανές όχι τόσο επειδή έχασε τα τρία πρώτα game, αλλά επειδή πήρε τα δυο επόμενα. Κι εκεί έγινε σαφές ότι μπορούσε να πάρει τη νίκη. Ακόμα κι έτσι έχασε οριακά το έκτο game. «Αν με ισοφάριζε εκεί σε 3-3, θα ήταν το μεγάλο φαβορί για να πάρει τη νίκη. Θα είχε το μομέντουμ» σημείωσε ο Κανάκ Τζα και η αλήθεια ξένισε μια τέτοια παραδοχή, οπότε ακολούθησε νέα ερώτηση: «Γιατί σας φαίνεται περίεργο; Ήδη δεν αισθανόμουνα άνετα στο παιχνίδι, χάνοντας δυο συνεχόμενα game».
Πέραν όλων αυτών, η εικόνα του κλειστού γυμναστηρίου που φιλοξένησε τους αγώνες ήταν πραγματικά έργο τέχνης. Κατάμεστη, πολύχρωμη, θορυβώδης στο σημείο που ήταν οι προκάτ εξέδρες, με κοινό που είχε ειλικρινή αγάπη για το άθλημα και τους πρωταγωνιστές τους. Βεβαίως, υπήρχε και το ντόπιο στοιχείο που έψαλλε την Μασσαλιώτιδα για χάρη της Γαλλίδας που έπαιζε στο διπλανό τραπέζι από εκείνο που αγωνιζόταν ο Γκιώνης. Όμως, το υπέροχο της υπόθεσης είναι ότι όλοι οι αθλητές λάμβαναν standing ovation στην κυκλική πορεία που ακολουθούσαν κατά την αποχώρησή τους.
«Ένιωσα υπέροχα αυτές τις ημέρες», είπε ο Παναγιώτης. «Άντε και στους επόμενους Αγώνες» του είπα και συμπλήρωσα: «Άλλωστε χθες έπαιζε μια κυρία 61 χρονών». Ομιλούσα για την Σια Λιάν Νι κινεζικής καταγωγής που όχι μόνο αγωνίστηκε για το Λουξεμβούργο, αλλά νίκησε κιόλας. Μου έγνεψε με ένα κουρασμένο χαμόγελο. Μέχρι το Λος Άντζελες του 2028 έχει καιρό να το σκεφτεί και να το παλέψει.
Χρήστος Σαράντος